Herinner je je de scène in De duivel draagt Prada waar Amanda Priestly (Meryl Streep) Andy (Anne Hathaway) een korte, ijzige geschiedenisles geeft over de kleur cerulean? "Het is eigenlijk cerulean.” Met dit artikel willen we hetzelfde bereiken, maar hopelijk op een wat warmere, minder neerbuigende toon. Vergezel ons voor een eerbetoon aan een cultureel icoon, het effen witte T-shirt. Bescheiden begin T-shirts zijn, zoals de naam al doet vermoeden, vernoemd naar hun kenmerkende "T"-vorm. De term werd voor het eerst gebruikt door de Amerikaanse schrijver F. Scott Fitzgerald in zijn roman Deze kant van het paradijs, gepubliceerd in 1920. “Dus vroeg in september vertrok Amory, voorzien van 'zes pakken zomerondergoed, zes pakken winterondergoed, één trui of T-shirt, één trui, één winteroverjas, enzovoort,' naar New England, het land van de scholen.” Maar T-shirts stammen eigenlijk uit de middeleeuwen, toen ze werden gedragen als onderkleding om de huid te beschermen tegen grovere buitenlagen. In deze periode werden ze gemaakt van zijde, linnen of wol en aan de voor- en achterkant samengebonden. Later verknipten arbeiders in de 19e eeuw hun 'vakbondspakken', een in massa geproduceerde onderlaag van katoen - denk aan een onesie - in de warmere zomermaanden. In het begin van de 20e eeuw werden T-shirts die leken op de T-shirts die we nu kennen voor het eerst op de markt gebracht als "vrijgezellenonderhemden" door het bedrijf Cooper Underwear Company. Een koopvaardijmatroos houdt het hoofd koel In 1913 begon de Amerikaanse marine het klassieke witte silhouet met korte mouwen en ronde hals uit te geven als onderkleding voor matrozen. In warmere klimaten en op onderzeeërs was het echter gebruikelijk om ze te dragen zoals vandaag de dag, wat de weg vrijmaakte voor het gebruik als buitenlaag. Het witte T-shirt was goedkoop, comfortabel en praktisch en werd al snel overgenomen door arbeiders in heel Amerika, maar ook door sporters en energieke jongens. Ze konden zelfs dienst doen als handdoek. Een Grote Depressie en nog een Wereldoorlog later werden T-shirts steeds meer casual gedragen. Het maken van een cultureel icoon Het was al een soort cultureel icoon voor schrijvers als Fitzgerald, maar de echte doorbraak voor het effen witte T-shirt kwam in het begin van de jaren 1950 toen de jonge Godfather, Marlon Brando, er een droeg in de verfilming van Tennessee William's toneelstuk Een straatwagen met naam. Kort daarna droeg James Dean de look verder in de iconische coming-of-age film Rebel zonder oorzaak. Dit was het tijdperk van de populaire, jeugd- en tegenculturen toen jonge mensen de culturele normen begonnen af te wijzen die hen door oudere generaties waren opgelegd. De effen witte T werd een icoon van deze periode, van rebellie en zelfexpressie, populair gemaakt door figuren als Brando en Dean. Een look die in de jaren '50 furore maakte en nog steeds werkt! Sindsdien is de eenvoudige witte T geadopteerd door talloze subculturen en opgeklommen tot het niveau van de haute couture. Alomtegenwoordigheid in deze tijd Net als Andy's azuurblauwe trui heeft het witte T-shirt uiteindelijk zijn weg gevonden van de ruggen van filmsterren, beatniks en hipsters naar die van alledaagse mannen en vrouwen uit alle lagen van de bevolking die gewoon iets aan willen trekken dat er goed uitziet zonder er al te veel over na te denken. Maar het is nog steeds cool. Volledig witte T-shirts verschijnen nog steeds regelmatig op catwalks en in videoclips. Hiphopartiesten, waarschijnlijk de Brandos en Deans van vandaag, dragen ze graag super baggy, of "lang". Het is nu mogelijk om te kiezen uit een breed assortiment kragen, pasvormen en stoffen, waardoor de veelzijdigheid van het kledingstuk als essentiële garderobe nog verder toeneemt. Wat je zoekt in een effen wit T-shirt Niet alle effen witte T-shirts zijn gelijk. De snit, de kwaliteit van de stof en de manier waarop het is gemaakt hebben een grote invloed op het comfort, de levensduur en het uiterlijk van een T-shirt. Helaas is de markt voor goedkope T-shirts (en kleding in het algemeen) van lage kwaliteit en massaproductie enorm. Niet alleen zijn deze kledingstukken op de lange termijn duurder, omdat ze meestal maar een paar wasbeurten meegaan voordat ze moeten worden vervangen, maar dit soort consumentisme is ook schadelijk voor de planeet. Gemiddeld is er 2700 liter water nodig om één T-shirt te produceren. Dit betekent dat de mode wereldwijd een problematische verbruiker is van dit water. kostbare natuurlijke hulpbron. De mode-industrie is ook een enorme uitstoter van koolstof en draagt bij aan 4% tot 10% van de wereldwijde CO2-uitstoot. Net zo zorgwekkend is de behandeling van de arbeiders die dergelijke kleding maken, die vaak slecht betaald worden en te maken hebben met vreselijke arbeidsomstandigheden, en ook met andere vormen van vervuiling. We denken dat je het met ons eens bent dat dit de gewone witte T een onaantrekkelijkere uitstraling geeft. Maar zo hoeft het niet te zijn. Door iets meer te investeren in de aankoop van je T-shirt bespaar je niet alleen geld op de lange termijn, het betekent ook een betere pasvorm, meer comfort en een goede behandeling van werknemers en de planeet. Dingen waar je in dit verband op moet letten: Duurzame materialen zoals biologisch katoen, gerecycled katoen, Tencel Transparantie van merken over de behandeling van werknemers in de toeleveringsketen Recycling of programma's voor 'circulariteit waarmee je een kledingstuk kunt inruilen voor hergebruik. Verder bepaal je zelf de pasvorm en hoe je het draagt. Het zal altijd een klassieker blijven. agood Company's effen wit T-shirt, nu al een klassieker.